De Wachtstand tot…

Deze paar weken verveel ik mij helemaal dood. Mijn brein zit in de wachtstand.

Naast mijn werk, sport en touren in de auto, heb ik eigenlijk vrijwel niks te doen in mijn leven, ik ben dan ook zo vrij als een vogel. En dit kan het probleem nog wel eens zijn..

Vorig jaar september heb ik mijn studie afgerond. Ik dacht dat alles anders zou worden, dat ik me eindelijk minder gestresst zou voelen omdat ik niks meer hoef behalve werk.

In mijn hoofd klonk dit heerlijk en fijn, maar in de praktijk was het toch even anders.

Ik voel mij gestresst en onrustig.

Binnen 5 maanden heb ik mijn spaar doel bereikt en kan ik eindelijk aan mijn droom project beginnen.

Maar in de tussentijd voel ik veel stress. Ik heb constant het gevoel dat ik iets moet doen. Ik zou niet weten wat though.

Een paar weken geleden ben ik gestart met mediteren, om zo mijn hoofd zo wat rustiger te maken en fris te beginnen.

Ik vind het heel lastig om niet te gaan overdenken tijdens werk en andere dingen. De stress die ik zelf veroorzaak, zit zo diep geworteld in mijn brein.

Het is alsof het een dagelijkse gewoonte is, net als ontbijt. En dat is lastig over te slaan.

Vorige week, ging het voor het eerst in een lange tijd best goed. Ik ervaarde meer rust, leefde in het moment en de vrijheid lag aan mijn voeten.

Omdat dit compleet nieuw is voor mijn brein, confronteerde ik mijzelf daarmee en viel ik al snel terug, bewust van mijn rust, ik voelde dat ik weer aan het piekeren was over van alles en nog wat.

Gun ik het mijzelf dan echt niet om in het moment te leven?

Wacom kan ik niet gewoon loslaten en het onbekende in mijn leven laten?

Waarom voelt dit als een kleine stap maar tegelijkertijd als een nieuwe dimensie?

Vermoeid van mijzelf en de manier op hoe mijn brein werkt voel ik constant dat ik iets moet doen, of dat ik me ergens zorgen over moet maken om het interessant te houden voor mijzelf.

Ik weet het ook allemaal niet. Wat ik wel weet, is dat ik mijzelf flink in de weg zit, ik helemaal gek wordt van mijzelf en dat het ongelofelijk goed voelt dit even in woorden op te hebben geschreven.

Dankjewel dat je hier was, en ik hoop dat je hebt genoten van deze blog.

Tot in de volgende :)