Op weg naar de Droom 🗺️
het is 3 Februari
De wijzer staat op 21:26, en ik lig uitgestrekt in bed met mijn rug plat tegen de muur en mijn laptop op mijn schoot, want slapen lukt niet. Mijn hoofd staat aan. Wachten lukt niet meer, ik wil een bus kopen en ombouwen tot mijn perfecte tiny house op wielen.
Met een duidelijk idee van hoe ik het wil is het nu een kwestie van plannen en ontwerpen.
Het plan is om de bus op te bouwen uit hout. Hierboven heb ik drie plaatjes van een koffie apparaat, een houtkacheltje en een platen speler. Kortom, deze drie dingen moeten in mijn bus komen.
Voor mijn gevoel zit ik nog geen 10 seconden op pinterest, maar de tijd zegt wat anders..
Ik zit te denken om de keuken lekker open te houden, door een glazen dak erin te bouwen. Het plan was eerst om het glazen dak boven mijn bed te doen, maar hier zie ik toch vanaf omdat ik het helemaal voor me zie dat ik ‘s ochtends een koffietje maak terwijl ik zon voel branden op mijn huid.
De foto hierboven, geeft wel ongeveer aan hoe ik het in gedachten heb.
Notion is tot mijn verbazing op mijn laptop beland, en ik gebruik het meer dan ik had verwacht. Dat vind ik grappig, want 3 jaar geleden gaf een klasgenootje mij les in Notion, en ik ging daar niet mee verder omdat ik het te breed vond.
Notion helpt me enorm uit de brand nu met het categoriseren van dingen die me nu bezig houden, en nieuwe ideeën die ik ter plekke bedenk.
Naast Notion, heb ik dit boek, how to travel in a van, als cadeau gekregen van de moeder van mijn vorige vriendin. Ik als “anti boeken lezer” ben verdwaald geraakt in dit boek, en ik zie mijzelf genieten terwijl ik het lees.
‘S ochtends wordt ik wakker, ik neem mijn pilletje, een slicje avocado, ga comfortabel zitten op m’n bankje en begin met lezen. Inmiddels heb ik dit boek bijna uit, en ook daarom ligt het nu al 2 weken te verstoffen op mijn bureau, angst.
Het stomme waar ik nu mee in de knoop zit is dat ik voel dat ik dichterbij mijn bus kom en tegelijkertijd zelf zoekende ben.
Ik zit vast in het midden.
Het is nu twee maanden uit met mijn vriendin, en ik moet zeggen dat ik het daar veel moeilijker mee heb dan ik had kunnen voorstellen.
Ik heb een wake up call gekregen. Zolang ik mij kan herinneren heb ik altijd een leeg gevoel gehad, ik was nooit echt heel blij. Nu ik dit type betrap ik mijzelf erop, want ik heb mijn mooiste en gelukkigste momenten gehad in de relatie met mijn vorige vriendin.
Ik zal voor de komende tijd en misschien wel voor altijd, vorige vriendin blijven zeggen, want ik heb echt een bloedhekel aan het woord ex. Wanneer ik ex zeg, voel ik een overvloed aan negatieve energie, en dat is precies het tegenovergestelde van wat ik voel als ik het heb over onze relatie.
Goed, dat gezegd te hebben, had ik dus die wake up call gekregen. Het was vooral een confrontatie met mijzelf.
Een paar weken terug sprak ik spontaan af met mijn zus nadat ik net mijn nieuwe auto had bezichtigd. Na een lekkere lunch met zelf gebakken brood sloegen we de koetjes en kalfjes over en gingen we lopen. Ik vertelde haar zo goed als ik kon over hoe ik mij voelde, dit was lastig omdat ik er voor mijn gevoel niet echt de juiste woorden ervoor kon vinden.
Mijn zus begreep heel erg goed waar ik het over had, en ze herkend het. Met een harde klap van woorden in mijn gezicht confronteerde ze mij met de symptomen van depressie en ik herkende mijzelf meteen.
Het is geen wonder, want er heerst veel depressie in onze familie.
Gelukkig is depressie niet alleen slecht voelen, leeg zijn, geen puf hebben om iets te doen, want het verschilt heel erg per dag.
Vanochtend had ik bijvoorbeeld echt het idee dat ik beter kon blijven liggen, terwijl ik nu fanatiek dit hele verhaal zit te schrijven op mijn laptop.
Het ligt er natuurlijk ook aan hoe gevoelig je bent voor mood swings, nouja, hier wou ik het bijna goed praten, maar ook dit is een sterk aanwezig om het zo maar even te zeggen.
Ik ben in praktijk dichterbij mijn droom dan ik ooit was, maar hij voelt verder dan ooit.
het is 9 Febrauri
En ik voel me gestresst. Want hoe ga ik dit in vredesnaam aanpakken?
Mijn zorg ligt bij het deel, elektriciteit.
Misselijk met hartklopping voel ik dat mijn lichaam heftig reageert op mijn pieker gedachten, want hoe ga ik dit allemaal aanpakken?
Uit paniek heb ik een maand geleden een crowdfunding gestart. De gedachte vloog al wel eens voorbij en ik werd er bang van omdat het dan ineens heel dichtbij zou komen.
Je kan de linkjes hieronder vinden als je benieuwd bent en er wat over wil lezen :)
De chaos maker voor de mens, geld, is eigenlijk het enige middel dat mij nog weerhoudt om mijn droom nu in vervulling te laten gaan.
Daarnaast maak ik kleine stapjes iedere paar weken met de voorbereiding in Notion.
Het is zaterdag 15 Februari,
En vandaag neem ik je mee naar gisteren, toen ik mijn angst heb overwonnen.
Gisteren heb ik namelijk voor het eerst in een iveco daily gereden.
‘S ochtends had ik het zwaar op werk, mijn hoofd gingen tekeer, want na mijn shift zou ik mijn eerste proef rit maken in mijn toekomstige thuis. Uit geklokt op werk, liep ik in een snelvaart tempo naar mijn auto. Toetste het nummer in op mijn telefoon en belde dat ik eraan kwam.
Aangekomen, was ik in de war, zit ik wel goed? Begon ik me af te vragen.
Ik stapte uit mijn auto, liep naar een verhoogd huisje, en drukte de deurbel in. “Ding dong” de baas zag mij staan en verwelkomde mij met open armen. Even later werd mij verteld dat zijn collega de bus aan het ophalen was. Hijzelf ging over de auto’s. Ik kreeg een warme kop chocomel in mijn handen gedrukt en mocht een lekker koekje uitkiezen.
10 minuutjes later stond er ineens een vel oranje met rood gekleurde bus voor het raam. “Wow, dat is een beste bus” zei ik hardop, maar stiekem was ik niet echt verrast. Ik had natuurlijk allang mijn research gedaan op dit bouwjaar, en wist wat ik kon verwachten.
“Nou ga jij maar even kijken” zei hij.
Ik schoot uit mijn stoel en vroeg om een meetlint en vervolgde mijn weg meteen naar buiten.
Ik pakte de hendel op de achter deur vast, en trok ‘m open met een zwaaiende beweging.
Ik klom in de achterbak en meteen viel mij al iets op toen ik naar voren liep, mijn hoofd raakte een van de metalen verstevigingen die horizontaal over het dak zaten. Oei.
Ik trok mijn telefoon uit mijn zak en maakte foto’s van de afmetingen, zodat ik die straks meteen over kon nemen in sketchup.
Niet kunnen wachten op mijn eerste test ritje, stond ik weer binnen en vroeg ik de man of hij de bus er even voor mij uit zou kunnen rijden.
Ik was zelf natuurlijk al wat gewend als bezorger in een albert heijn busje, maar dit was net even een lange kont.
Hij parkeerde de auto aan de kant van de weg en we stapte uit. Het was tijd voor mijn eerste ritje. Zittend in de bestuurdersstoel, voelde alles wat krap aan, niet gek want ik ben 1,90cm. Met een kritische blik zei ik hardop “Poeh, oke, dit is wel krap”. Hij keek mij gerustgesteld aan en zei “Als je zo’n bus om gaat bouwen, kan je er gelukkig een nieuw mechanisme in zetten voor je stoel, dan ben je flexibeler met de ruimte”.
Ik duwde de koppeling in, schakelde in z’n een, en ging voelen. De koppeling liet ik langzaam omhoog komen om te voelen hoe het precies zat.
Het was even wennen, maar ik moet zeggen, ik was blij verrast. Het schakelen was dan wel stug, maar ik had enorm veel plezier achter het stuur.
Mijn intuïtie zegt dat ik er nog niet 100% over uit ben. Ik voel dat ik mijn optie nog moet open houden voor andere merken.
Het gemakzucht in mijn lichaam zegt, ja doe dit maar, en mijn gut feeling zegt, ik ben niet helemaal ondersteboven.
Ik moet natuurlijk wel bedenken dat dit mijn huis gaat zijn voor de komende jaren, dus ik mag best kritisch zijn voor mijzelf.
Het is ieder geval tijd voor sketchup!
Het is woensdag, 9 februari,
Vanochtend startte ik rustig op met een meditatie sessie. Wat ik nu overigens elke dag doe.
Als ik het internet mag geloven, heeft meditatie een heel positief effect op je dagelijkse leven en kan je heel anders tegen dingen aankijken.
Ook merk ik wanneer ik er echt voor ga zitten dat de chaos in mijn hoofd gaat liggen. Genoeg over mediatie.
Vandaag neem ik je mee in sketchup.
Ik kan het zelf niet zo goed geloven, maar ik ben begonnen in sketchup. En ik kan je vertellen dat sketchup een ongeloflijk ingewikkeld en breed programma is en als je het eenmaal goed onder de knie hebt, dat er geen “onmogelijk” meer bestaat.
Afgelopen weken heb ik enorm veel tijd in sketchup geïnvesteerd met momenten dat ik mijn laptop door het raam wou gooien, hahahaha.
“De aanhouder wint”
Na wel 20 keer opnieuw de basis van mijn bus te hebben gemaakt begon ik ergens te komen.
Het zat ‘m niet zo zeer in het design process, dat ging me namelijk best goed af. Het was dat ik constant overwhelmed werd omdat ik de vraag “wat wil ik eigenlijk in mijn bus” nog niet duidelijk heb voor mijzelf.
Dus, ik startte opnieuw, verwijderde de basis weer en pakte een vel papier en een potlood. Starend naar mijn blaadje had ik geen idee hoe ik dit ging tekenen, dus ik tekende maar gewoon de eerste lijnen voor een bus, want gelukkig hoefde het niet meteen perfect te zijn.
Voor ik het wist had ik mijn eerste schetsje te pakken, en ik voelde meteen dat ik hier mee had moeten beginnen.
“Nu ga ik door” zei mijn hoofd.
Ik pakte een nieuw velletje en begon direct met een ander aanzicht, het aanzicht vanaf de schuifdeur.
Door niet te denken maar gewoon te doen, kwamen er meer lijnen op papier. Mijn bed kwam tevoorschijn, een keuken, en mijn bureau.
Mijn grootste aartsvijand kwam weer toekijken, twijfel. Grootste aartsvijand is misschien een beetje overdreven, maar je snapt het idee, ik zat hier gewoon niet op te wachten.
De twijfel vuurde de ene vraag na de ander in mijn gezicht, “weet je zeker dat je de keuken daar wilt?” “Heb je aan de andere kant niet meer ruimte?” “Hoeveel ruimte heb je nodig voor editen?” “Moet je niet eerst een plattegrond maken met de juiste afmetingen?”
Met zoveel vragen en geen antwoorden legde ik het velletje papier weer aan de zijkant van mijn bureau.
Een paar dagen later ging ik gewoon beneden zitten bij mijn huisgenoten met mijn papiertje, en probeerde ik het nog eens. Zonder na te denken, maar gewoon doelloos te schetsen, kwamen er meer lijnen, die zich al snel vormde tot kastjes, een bureau, een propane tank, een keuken, ramen, etcetera.
“He he” dacht ik, eindelijk.
Zondag 16 Maart
Het is vandaag zondag 16 maart, en ik ben weer verder komen met mijn design. Afgelopen week was ik op een middag even beneden, omdat ik compleet gek werd van mijzelf.
Ik moest alles even kwijt en gelukkig waren er twee huisgenoten beneden.
Al snel kwam hun met een goede tip, het grote project verdelen in kleinere stapjes, stapjes die makkelijk zijn voor mijzelf en dit iedere week te verdelen.
Meteen liep ik naar boven met mijn laptop en ging ik het opschrijven.
Kort daarna, had ik een start gemaakt van mijn planning.
Week 11/12 - bus onderzoek
Etcetra.
Voor ik het wist had ik alweer 3 proefritten aangevraagd waarvan alle drie nu ook gepland zijn voor de komende week.
Vanmiddag, voelde ik onrust. Ik merkte dat ik wel graag film wou kijken, maar ook merkte ik eigenlijk dat ik diep van binnen verder wou met een schets. Gewoon een simpele plattegrond van de bus, en een beetje aan prutsen om te zien waar het naartoe leidt.
Het is allemaal nog een beetje vaag op papier, maar ik heb al een goed idee van hoe ik het wil hebben!
Deze stap was een enorm obstakel, maar het is me gelukt, ik voel dat dit ‘m half is.
Dus ik ga nog een aantal schetsen maken, totdat ik denk, Ja ik dit wordt ‘m.
Het is zondag 23 Maart,
Afgelopen week heb ik twee test ritjes gemaakt, in een iveco daily uit 2018 en een vw crafter uit 2018.
Mijn eerste test ritje was in de vw crafter, ergens in Drenthe geloof ik.
Ik parkeerde mijn auto op het bedrijfsterrein, liep naar binnen en maakte contact. De beste meneer pakte de sleutels en reed de volkswagen voor.
Ik liep naar buiten en voelde eigenlijk direct dat ik me niet helemaal ondersteboven voelde van deze bus. Na een aantal rondjes, deed ik de achterkleppen open en ik zag meteen dat ik hier niet volop kon instaan. Teleurstelling..
Hoewel de laadruimte van deze bus niet heel hoog was, viel de rijervaring me niks tegen, ik genoot ervan met volle teugen, het reed geweldig namelijk.
Toen ik terug kwam na mijn proefritje had ik nog even een gesprek met de verkoper, en die vertelde mij dat hij nog een vw crafter achter had staan.
Lopend met z’n tweeën was ik veel te druk bezig met praten toen ik ineens een knal blauwe bus voor m’n neus zag staan. Mijn ogen gingen wagen wijd open en mijn mond open van verbazing.
Hij gooide de schuifdeur met een swingende beweging open, ik stapte in, en JAWEL, HET PASTE! Ik kon voor de eerste keer rechtop in een bus staan, en ik had zelfs nog ruimte over!!! Hoe te gek was dat!
Nu zit ik in een ongelofelijke struggle omdat ik moet kiezen.. Tussen de mercedes sprinter, waar ik morgen een proefritje in heb en een volkswagen crafter.
Dit wordt nog een hele uitdaging waar ik later verder op in ga na de proefrit in de mercedes sprinter!
Voor nu, bedankt dat je er weer was en tot de volgende! :)
Het is vandaag vrijdag 26 April,
En ik heb jullie wat te vertellen. Afgelopen weken heb ik hard getruggeld met de gedachte dat ik erover uit was welke bus het zou worden. Eerst zat ik voor een paar weken met de VW Crafter in mijn hoofd, want eerlijk is eerlijk, deze bus is top! Toch zei mijn onderbuikgevoel dat ik verder moest gaan testen en kijken, en dat deed ik…
Na wat rond te speuren met de hulp van Chat kwam ik erachter dat ik nog één type bus over het hoofd had gezien, nou eigenlijk 3, maar in principe zijn deze 3 bussen allemaal exact hetzelfde, behalve het merk, oke genoeg, hier komt ie, de Fiat Ducato, Peugeot Boxer en de Citroën Jumper. Dus…. ik ging op zoek. Na wat rondgestuurd te hebben kwam ik er al snel achter dat de versie H3L4 die ik zoek, bijna nergens te vinden is, zelf in Duitsland is deze schaars. Dus ik begon te stressen, want ik wou natuurlijk wel een test ritje maken in deze bus om te zien of het wat voor me was, en dus startte de zoektocht naar de H2L3. Al snel vond ik een paar bussen, zelfs in de buurt.
Ik verspilde geen seconde en ging direct aan de telefoon hangen. De eerste belde ik op en het was meteen raak, ze hadden er eentje staan. De volgende dag zat ik al in de auto op weg naar de bus. Dit was ‘m dan, de Peugeot Boxer L3H2:
Ik stapte de bus in en mijn eerste indruk was “jeetje wat zit dit hoog”. Duidelijk. Toen ik ging rijden, ging eigenlijk alles best goed, het reed helemaal niet slecht. Tja, je kan wel horen dat ik niet over de moon ben van deze bus, maar ik heb zeker in minder comfortable bussen gereden. Bij het rijden ging het me er vooral om of ik dingen tegenkwam die ik storend vond. Ik heb een ding gevonden, mijn lange benen zijn nou niet geweldig voor überhaupt een standaard auto. In mijn suzuki heb ik mn stoel op standje grond en dat maakt dat ik net lekker zit, maar zodra ik hoger ga zitten, zit het al minder chill. Goed, genoeg over mijn suzuki. Ik merkte al snel dat mijn scheen dus heel soms tegen het dashboard aan kwam, en dit was niet ideaal moet ik zeggen, maar ik kan ermee leven. Qua rij ervaring is het goed vergelijkbaar met een Iveco Daily, maar dan soepel en een hele scherpe draaicirkel, ja die viel me niks tegen die draaicirkel. Anyway, ik ben er nog niet uit, maar dat is wel te lezen denk ik, de twijfel spat nog net niet van het scherm af hahahaha.
Dat was ‘m weer voor vandaag, tot de volgende ;)
Een speciaal bedankje aan,
Alle mensen die hebben gedoneerd om mijn droom waar te maken,
Mijn familie, dat jullie altijd voor mij klaar staan, altijd luisteren naar wat ik te vertellen heb, en dat ik mij altijd weer een stukje beter voel bij jullie aanwezigheid. Dankjewel en ik hou van jullie <3
